Ik bracht mijn jeugd door aan zee. Ik woon al jaren niet meer aan zee. De zee , de zee, zij trekt aan de oude rivier waarlangs ik dagelijks wandel, de zee  trekt aan mij en ik vertaal het op dit moment in klei en keramiek met touw, mosselen, zand, schelpen, zeewier, boeien, golven, bolders, rimpelingen en boten. Het touw wikkelt en slingert zich om  vormen  van klei. Het  touw bindt, verbindt, legt vast en geeft houvast. Daarom bedacht ik de merknaam Landvast voor mijn keramisch werk. Het woord landvast is een ander, maritiem woord voor het touw of de trossen die het schip aan de kade bindt, vastlegt aan het land.  Totdat het schip weer naar zee vertrekt. De zee, de zee, die trekt.